semaver
New member
Güneş sistemi güneş, gezegenler, uydular ve onun etrafında dönen diğer bazı küçük nesnelerden oluşur. Boşluklu mevcut teorik modeller, güneş sisteminin doğuşunun yaklaşık 5 milyar yıl önce gerçekleştiğini ve şu anda ömrünün ortasında olduğunu öngörüyor. Üstelik güneş yıllardır en istikrarlı dönemini yaşıyor. Yaşamın Dünya’da ortaya çıkması ve gelişmesi için doğru koşulları sağladı. Güneş’in sonu uzun bir ıstırapla gerçekleşeceğinden, biz Dünyalılar, eğer gezegenimize zulüm yapmazsak, Güneş’in geride bıraktığı 0,5 milyar yıldan biraz daha az ömrümüz kalır.
Güneş, çoğu yıldız gibi, soğuk bir hidrojen, helyum bulutu ve bazı ağır malzemelerden, çoğunlukla bir süpernovanın (büyük yıldız) patlamasından oluşmuştur. Bu buluttan gezegenler de doğdu. Muhtemelen başka bir süpernovadan kaynaklanan bir rahatsızlık, bulutun büzülmeye ve dönmeye başlamasına neden oldu. Büzülmesi arttıkça dönme hızı da arttı, ta ki dönüş merkezinden uzaklaştıkça kalınlığı artan bir disk oluşturana kadar.
Diskte toz parçacıkları birbirleriyle çarpışarak yer çekimi kuvvetinden dolayı küçük gruplar oluşturdu. Bu kümeler parçacıkları çekmeye devam ederek boyut olarak büyüdüler ve gezegenlerin oluşmasına neden oldular. İç gezegenler olarak adlandırılanların oluşması yüzbinlerce yıl alırken, dış gezegenlerin oluşması 10 ila 20 milyon yıl sürdü. Oluşumlarından sonraki bir milyon yıl içinde, güneş rüzgarının gezegenlerde birikmemiş tüm materyali diskten süpürdüğü düşünülüyor. Rüzgârın gücü mesafe arttıkça azaldı, bu nedenle iç gezegenler daha kayalık, dış gezegenler ise daha gazlı.
Güneş ayrıca bir miktar soğuk bulut parçacıklarının büzülmesiyle de doğdu. Bu hacim daraldıkça sıcaklığı da 12 milyon santigrat dereceye ulaşana kadar arttı. O anda, iki hidrojen çekirdeğini birleştirerek helyumdan birini oluşturan nükleer füzyon reaksiyonu başladı. Böylece, nükleer füzyon enerjisiyle üretilen ısının neden olduğu genleşmenin, yer çekiminin yarattığı büzülme kuvvetine eşit olduğu bir zaman geldi. O anda güneş denge durumuna ulaştı.
Güneş doğduğundan beri hidrojenin yarısını tüketmiştir ve füzyon reaksiyonunda oluşan helyum merkezinde birikir. Hidrojenin yalnızca yüzey katmanında olacağı bir zaman gelecek. Güneş daha sonra kırmızı dev bir yıldıza dönüşecek ve Merkür, Venüs ve muhtemelen Dünya’yı yutacak. Merkezi 100 milyon dereceye ulaşacak ve helyumun füzyonu başlayacak, oksijen ve karbon ortaya çıkacak. Sonunda yıldızımız uzaya bol miktarda madde atacak, soğuyacak ve Dünya büyüklüğünde bir beyaz cüceye dönüşecek.
Güneş, çoğu yıldız gibi, soğuk bir hidrojen, helyum bulutu ve bazı ağır malzemelerden, çoğunlukla bir süpernovanın (büyük yıldız) patlamasından oluşmuştur. Bu buluttan gezegenler de doğdu. Muhtemelen başka bir süpernovadan kaynaklanan bir rahatsızlık, bulutun büzülmeye ve dönmeye başlamasına neden oldu. Büzülmesi arttıkça dönme hızı da arttı, ta ki dönüş merkezinden uzaklaştıkça kalınlığı artan bir disk oluşturana kadar.
Diskte toz parçacıkları birbirleriyle çarpışarak yer çekimi kuvvetinden dolayı küçük gruplar oluşturdu. Bu kümeler parçacıkları çekmeye devam ederek boyut olarak büyüdüler ve gezegenlerin oluşmasına neden oldular. İç gezegenler olarak adlandırılanların oluşması yüzbinlerce yıl alırken, dış gezegenlerin oluşması 10 ila 20 milyon yıl sürdü. Oluşumlarından sonraki bir milyon yıl içinde, güneş rüzgarının gezegenlerde birikmemiş tüm materyali diskten süpürdüğü düşünülüyor. Rüzgârın gücü mesafe arttıkça azaldı, bu nedenle iç gezegenler daha kayalık, dış gezegenler ise daha gazlı.
Güneş ayrıca bir miktar soğuk bulut parçacıklarının büzülmesiyle de doğdu. Bu hacim daraldıkça sıcaklığı da 12 milyon santigrat dereceye ulaşana kadar arttı. O anda, iki hidrojen çekirdeğini birleştirerek helyumdan birini oluşturan nükleer füzyon reaksiyonu başladı. Böylece, nükleer füzyon enerjisiyle üretilen ısının neden olduğu genleşmenin, yer çekiminin yarattığı büzülme kuvvetine eşit olduğu bir zaman geldi. O anda güneş denge durumuna ulaştı.
Güneş doğduğundan beri hidrojenin yarısını tüketmiştir ve füzyon reaksiyonunda oluşan helyum merkezinde birikir. Hidrojenin yalnızca yüzey katmanında olacağı bir zaman gelecek. Güneş daha sonra kırmızı dev bir yıldıza dönüşecek ve Merkür, Venüs ve muhtemelen Dünya’yı yutacak. Merkezi 100 milyon dereceye ulaşacak ve helyumun füzyonu başlayacak, oksijen ve karbon ortaya çıkacak. Sonunda yıldızımız uzaya bol miktarda madde atacak, soğuyacak ve Dünya büyüklüğünde bir beyaz cüceye dönüşecek.