semaver
New member
NASA/ESA Hubble Uzay Teleskobu, aynı zamanda 11 milyar yıldan daha uzun bir süre önce meydana gelen bir yıldız patlamasının ilk anlarını da gösteren, evren tarihindeki genç bir süpernovanın en doğru görüntülerini yakaladı. Gözlemler ayrıca, bu süperdev kırmızı yıldızın Güneş’ten 500 kat daha büyük olduğunu ortaya çıkardı; bu, bir araştırma ekibinin en ilkel evrende ölmekte olan bir yıldızın boyutunu ilk kez ölçebildiği zamandı.
Cantabria Fizik Enstitüsü’nden (IFCA-CSIC-UC) araştırmacı José María Diego, “Bu bulguyla ilgili özel olan şey, süpernovayı ilk anlarında gözlemlemiş olmamızdır ki bu da yalnızca bize yakın süpernovalarla mümkündür.” ve imza sahibi. işten. Buna ek olarak, “bir süpernovayı çok erken bir aşamada tespit etmek oldukça nadirdir, çünkü bu aşama çok kısadır (yalnızca birkaç saatten birkaç güne kadar sürer) ve yakın tespit için bile kolaylıkla tespit edilemeyebilir,” diye ekliyor Wenlei Chen, ilk olarak. Araştırmanın imzacısı ve Minnesota Üniversitesi Fizik ve Astronomi Okulu’nda doktora sonrası araştırmacı.
Hubble teleskobu tarafından elde edilen görüntü, farklı aşamalar boyunca süpernova patlamasının üç benzersiz anını yakaladı ve ‘kütleçekimsel merceklenme’ adı verilen bir fenomen sayesinde mümkün oldu. Bu etki, çok uzaktaki bir nesne (bu durumda fotoğraflanan süpernova) ile bir teleskop arasında yarı yolda Samanyolu’ndan binlerce kat daha büyük bir gökada kümesi gibi çok büyük bir kütle olduğunda ortaya çıkar; bunlar bir mercek görevi görür ve onlar uzayı ve ışığı bükerek, sadece arkasında olanı büyüterek ve görünür kılarak.
Hubble tarafından çekilen, ‘Abell 370’ gökada kümesinin arkasındaki süpernova patlamasının üç anını gösteren görüntü.
STSCI
Bu durumda, gökada kümesi Abell 370, arkasında bulunan uzak süpernovadan gelen ışığı büyüten o büyük mercek gibi davranmıştır ve büyütülmüş görüntüler, yolların boylamlarındaki farklılıklar nedeniyle küme boyunca üç farklı rota izlemiştir. ardından süpernovadan gelen ışık, zamanın yavaşlaması ve Albert Einstein tarafından tahmin edilen yerçekimi nedeniyle uzayın eğriliği. “Işığın bu üç yol boyunca seyahat etmesi farklı süreler aldığından, Hubble görüntüsü tek bir fotoğrafta patlamanın üç anını gösteriyor. Bu üç an arasında, biri patlamadan sadece birkaç saat sonrasına denk geliyor”, diye açıklıyor Diego. “Benim işim, yerçekimsel mercekleme etkisini ve süpernovanın farklı görüntüleri arasındaki göreli gecikme sürelerini yorumlamaktı.”
Hubble, üstdev yıldızın rengindeki değişimle gözlemlenen sıcaklık değişimlerini de yakalamıştır. Süpernova ne kadar mavi olursa o kadar sıcak olur ve soğudukça daha kırmızı olur. Minnesota Üniversitesi Fizik ve Astronomi Okulu’nda çalışma lideri ve profesör olan Patrick Kelly, “Üç görüntünün hepsinde farklı renkler görüyorsunuz” diyor. “Devasa yıldızın çekirdeğinde bir şok var, ısınıyor ve sonra bir hafta boyunca soğuduğunu görüyorsunuz. Muhtemelen şimdiye kadar gördüğüm en harika şeylerden biri.”
Tüm bu bulgular bilim dergisi ‘Nature’da yayınlandı ve bilim camiasının evrenin erken evrelerinde yıldızların ve galaksilerin oluşumu hakkında daha fazla bilgi edinmesine yardımcı olabilir. Şimdi araştırmacılar, NASA’nın James Webb Uzay Teleskobu’nun gelişinden yararlanarak, bundan daha da uzaktaki süpernovaları gözlemlemeyi ve milyarlarca yıl önce var olan yıldızların evrendekilerden farklı olup olmadığını anlamaya yardımcı olacak bir katalog oluşturmayı planlıyorlar. bugün biliyoruz.
Cantabria Fizik Enstitüsü’nden (IFCA-CSIC-UC) araştırmacı José María Diego, “Bu bulguyla ilgili özel olan şey, süpernovayı ilk anlarında gözlemlemiş olmamızdır ki bu da yalnızca bize yakın süpernovalarla mümkündür.” ve imza sahibi. işten. Buna ek olarak, “bir süpernovayı çok erken bir aşamada tespit etmek oldukça nadirdir, çünkü bu aşama çok kısadır (yalnızca birkaç saatten birkaç güne kadar sürer) ve yakın tespit için bile kolaylıkla tespit edilemeyebilir,” diye ekliyor Wenlei Chen, ilk olarak. Araştırmanın imzacısı ve Minnesota Üniversitesi Fizik ve Astronomi Okulu’nda doktora sonrası araştırmacı.
Hubble teleskobu tarafından elde edilen görüntü, farklı aşamalar boyunca süpernova patlamasının üç benzersiz anını yakaladı ve ‘kütleçekimsel merceklenme’ adı verilen bir fenomen sayesinde mümkün oldu. Bu etki, çok uzaktaki bir nesne (bu durumda fotoğraflanan süpernova) ile bir teleskop arasında yarı yolda Samanyolu’ndan binlerce kat daha büyük bir gökada kümesi gibi çok büyük bir kütle olduğunda ortaya çıkar; bunlar bir mercek görevi görür ve onlar uzayı ve ışığı bükerek, sadece arkasında olanı büyüterek ve görünür kılarak.
Hubble tarafından çekilen, ‘Abell 370’ gökada kümesinin arkasındaki süpernova patlamasının üç anını gösteren görüntü.
STSCI
Bu durumda, gökada kümesi Abell 370, arkasında bulunan uzak süpernovadan gelen ışığı büyüten o büyük mercek gibi davranmıştır ve büyütülmüş görüntüler, yolların boylamlarındaki farklılıklar nedeniyle küme boyunca üç farklı rota izlemiştir. ardından süpernovadan gelen ışık, zamanın yavaşlaması ve Albert Einstein tarafından tahmin edilen yerçekimi nedeniyle uzayın eğriliği. “Işığın bu üç yol boyunca seyahat etmesi farklı süreler aldığından, Hubble görüntüsü tek bir fotoğrafta patlamanın üç anını gösteriyor. Bu üç an arasında, biri patlamadan sadece birkaç saat sonrasına denk geliyor”, diye açıklıyor Diego. “Benim işim, yerçekimsel mercekleme etkisini ve süpernovanın farklı görüntüleri arasındaki göreli gecikme sürelerini yorumlamaktı.”
Hubble, üstdev yıldızın rengindeki değişimle gözlemlenen sıcaklık değişimlerini de yakalamıştır. Süpernova ne kadar mavi olursa o kadar sıcak olur ve soğudukça daha kırmızı olur. Minnesota Üniversitesi Fizik ve Astronomi Okulu’nda çalışma lideri ve profesör olan Patrick Kelly, “Üç görüntünün hepsinde farklı renkler görüyorsunuz” diyor. “Devasa yıldızın çekirdeğinde bir şok var, ısınıyor ve sonra bir hafta boyunca soğuduğunu görüyorsunuz. Muhtemelen şimdiye kadar gördüğüm en harika şeylerden biri.”
Tüm bu bulgular bilim dergisi ‘Nature’da yayınlandı ve bilim camiasının evrenin erken evrelerinde yıldızların ve galaksilerin oluşumu hakkında daha fazla bilgi edinmesine yardımcı olabilir. Şimdi araştırmacılar, NASA’nın James Webb Uzay Teleskobu’nun gelişinden yararlanarak, bundan daha da uzaktaki süpernovaları gözlemlemeyi ve milyarlarca yıl önce var olan yıldızların evrendekilerden farklı olup olmadığını anlamaya yardımcı olacak bir katalog oluşturmayı planlıyorlar. bugün biliyoruz.